11 november 2023: van Vlissingen naar Domburg, 27 kilometer

We gaan vandaag verder in Walcheren. De zonnigste provincie van Nederland met de langste zeeboulevard en de hoogste duinen. We worden wakker bij F in de O. in Vlissingen

De wekker staat om 7:45 uur. F heeft het ontbijt om 8:30 uur klaar zegt ze maar we horen nog niks. Dat wordt geen eitje of verse broodjes. P, v R is top b maar houdt zich wat afzijdig. F vertelt enthousiast over de buurttuin. De planten komen van Sprinkl, het bedrijf van Suus de vrouw van neef Jaap (Frits) . Ook houdt ze niet op met praten over couch surfing, warmshower en vrienden op de fiets. Om 9:30 gaan we weer van start. We lopen haar straatje uit, richting de dijk met de molen. We vervolgen onze route over de boulevard naar het Nollestrand. F heeft voor vertrek nog een foto van ons gemaakt met haar bokaal. Al haar bezoekers gaan hiermee op de foto.  Dus wij ook ;-)

We lopen langs het gietijzeren standbeeld (1841) van Michiel de Ruyter wat staat op Boulevard de Ruyter. Vlak langs de kust varen ook hier enorme schepen af en aan.  De Westerschelde is een van de drukst bevaren wateren ter wereld: jaarlijks varen 50.000 schepen door deze zeearm. De staat in open verbinding met de Noordzee zodat de haven van Antwerpen bereikbaar is, in tegenstelling tot andere Zeeuwse wateren die zijn afgesloten van de Noordzee door de Deltawerken. Het zonnetje schijnt. Het belooft een hele mooie dag te worden. Wat boffen wij toch! We gaan richting het Nollestrand. Op het Nollehoofd maakt Vief een mooi filmpje terwijl San sanitaire stop doet bij Strandpaviljoen Panta Rhei. We lopen door en komen langs meerdere monumenten. 

We lopen via Dishoek naar Zoutelande. Het pad slingert hoog door de duinen, met prachtige vergezichten over zee en strand. We drinken een koffie en thee bij strandtent de Botanist aan Zee ter hoogte van Koudekerke. We hebben er weer zo'n 8 km op zitten en besluiten dat ongeveer aan te houden voor onze stops. We hebben weinig last van de rugzak, maar weten dat het goed is om af en toe even pauze te nemen. Het zijn forse afstanden die we lopen. Na de korte stop gaan we door richting Westkapelle. Het is pittig klimmen en dalen. De duinen zijn mega hoog en steil. We wisten allebei niet dat de Duinen zo hoog konden zijn. Op het hoogste punt blijken ze 51 meter, het hoogste punt in Zeeland. Zoutelande komt in zicht. Het is koud nu, maar het dorpje staat juist bekend om z'n mooie weer. Het Zoutelandse strand is het enige Nederlandse strand dat op het Zuiden ligt en wordt daarom ook wel de 'Zeeuwse Riviera' genoemd.  

Na Zoutelande volgt Westkapelle. We nemen hier een late lunch bij Rixx. Eerder hebben we op een bankje even een crackertje met kaas en mandarijntje gegeten met uitzicht op zee. San heeft zin in soep, maar staat steeds niet op de kaart. Een broodje warme geitenkaas voor Vief en een salade eendenborst voor San. Leuke man voor Vief gespot, misschien zien we hem vanavond in Domburg? We lopen langs de Vuurtoren (uit 1470) van Westkapelle Hoog het dorp weer uit. We passeren de Westkapelse Kreek, ontstaan nadat de dijk was doorgebroken na een bombardement in oktober 1944. Het is een vogelrijk gebied. Op naar Domburg. Het begint alweer te schemeren. Prachtige luchten zien we. 

We lopen langs de Domburgsche Golfclub. Rond 18 uur komen we aan bij ons hotel. Voor het eerst slapen we 'op stand'. Het was lastig om iets te vinden omdat je overal minimaal twee nachten moest boeken. Vief vond gelukkig een fijn plekje bij Domburg Holiday Resort Stables, Prinsenweg 3a (€116,10 incl. ontbijt 2 pp).

Je kunt hier ook je paard meenemen. Dat hebben we niet gedaan. We bellen aan bij het woonhuis en worden begeleid naar onze kamer in de kelder. Wat een luxe. We duiken op het heerlijke bed en rusten even uit. Daarna douchen en weer door. We mogen twee fietsen lenen van de aardige gastheer. We fietsen richting Domburg en eten bij Markt Zes. Een Back Angus burger en een pokebowl beef tataki.

En waar we daarna heen moeten? Volgens de leuke ober moesten we eerst maar even hier in het restaurant plassen. Daarna konden we door naar óf Café D, het 'laatste kans' café,  óf de kinderparty aan de overkant bij café Tramzicht. Hmmm... dat belooft niet veel goeds. We kozen toch maar voor café D. Inderdaad een donker duister café. Met wat stamgasten, verder redelijk uitgestorven. We dronken wat aan de bar, kletsten met de barvrouw uit Estland en met Duitser Timo die op vakantie was met zijn moeder. Onze playlist op het bierviltje heeft het niet gehaald bij de stugge Zeeuwse eigenaar. Rond 2 uur fietsten we terug. Eerst een stukje lopen vanwege de aanwezige politie op de kinderparty aan de overkant. 

Bij aankomst in hotel blijkt Sandra's bed nat. Heeft de thermoskan gelekt? Of is er iets anders gebeurd? Geen probleem. We zetten even een gezellig muziekje aan en föhnen het bed droog. Daarna slapen we heerlijk. De wekker staat pas om 8 uur!