10 november 2023: De start! Van Sluis naar Vlissingen, 33 kilometer

Reisschema: 6.30 vertrek Goirle, 6.58 trein in Tilburg, 10.02 van start in vestingstadje Sluis

Jaaaaa het is zover. We beginnen aan onze volgende uitdaging. Het Nederlands Kustpad, deel 1

We gaan beginnen in Zeeuws Vlaanderen. De wekker staat al vroeg. Ook deze keer hebben we namelijk veel reistijd. Frits brengt ons naar het station. We gaan via Roosendaal naar Vlissingen. En daarna met de veerboot naar Breskens. Op de boot komen was een uitdaging, We stonden bij het verkeerde hekje. Gelukkig werd er omgeroepen dat we aan de andere kant moesten zijn. Dit was het hekje voor mensen met fiets. Stress, want we hadden maar een paar minuten! Maar gelukkig gelukt! Lekker koffietje en thee op de boot met heerlijke koeken van Anouk

Vanuit Breskens nemen we de bus naar Sluis. Sluis ligt vlak bij de Belgische grens. Daar gaan we meteen van start. We lopen het stadje door langs het water en over de vestingwal. Wat een mooi begin! We dalen de vestingswal af en wandelen de polder in. Braakliggende akkers, een natuurgebied met grazende koeien. Lakenvelders deze keer. Mergpijpjes noemen wij die. 

We lopen vlak langs de grens met België, op een paadje langs de akker. We komen meerdere oude grenspalen tegen. We lopen het dorpje Retranchement in en eten hier een boterhammetje in een kiosk. Daarna lopen we over hoge wallen, langs bastions en grachten. Hier zijn ook restanten van de forten Oranje en Nassau te zien, en kanonnen. Er viel hier veel te verdedigen. Niet alleen tegen de Spanjaarden, maar ook tegen het water. In 1682 is fort Oranje weggeslagen door een stormvloed. Na ongeveer 1 km komen we bij natuurgebied Het Zwin. Vroeger was dit een belangrijke zeearm voor de scheepsvaart, tegenwoordig is het deels teruggegeven aan de natuur. Je kijkt uit over schorren - een gebied dat telkens overstroomd wordt door de zee.  Achter het Zwin zien we Bij Cadzand eindelijk de zee!  We zien grote schepen heel dichtbij voorbij varen. We lopen over de langste zeeboulevard van Nederland. We zien de eerste paalhoofden. Rijen houten palen die de golven breken. Ze zijn karakteristiek voor de Zeeuwse kustlijn en behoren tot het cultureel erfgoed van de provincie. 

Het kustpad verlaat de boulevard en we gaan een mooi natuurgebied in: de Verdronken Zwarte Polder. De Zwarte Polder is in 1623 aangelegd en overstroomd in 1802 tijdens een stormvloed.  Vandaar de naam. Vandaag oogt het ook wat verdronken. Het heeft veel geregend de afgelopen weken dus het is drassig. Met soms een serieuze uitdaging: een poortje geheel omsloten door water. Hoe gaan we dit doen? Over het poortje heen, zonder natte voeten. BAM!! Kunnen wij. Er valt wat lichte regen, we hebben onze rugzakken al bedekt met de hoes. Rond 14 uur lunchen we bij strandhuis Woest. Heerlijke pulled chicken en een kletspot op tafel met leuke vragen. 

Na de lunch is het tijd voor de poncho. Het regent nog niet maar zal niet lang duren zegt buienradar. En het is ook wel lekker warm. We vervolgen het pad de duinen door, langs de zeedijk. In Groede rond de Kleine Polder kunnen we kiezen tussen de makkelijke en de moeilijke route. We gaan uiteraard voor de moeilijke, dat is inclusief trekpontje en touwbrug. We steken een kreek over. Het kost wat moeite om de voetjes droog te houden maar het is gelukt! De telefoon van San blijft ternauwernood droog. Bij het klimmen over een hek valt hij in de drek. Gelukkig ziet Vief het en kan hem snel pakken. Oepsie. 

Na deze uitdagingen wandelen we een paar kilometer over een saai fietspad. Daarna gaan we een prachtig gebied in,  de Waterdunen in Breskens, in 2022 aangelegd. Het is al laat  en begint te schemeren. We zien steeds minder. Het is een kale vlakte die mooier wordt als je een waterrijk gebied binnenloopt, het Zwarte Gat. Heel veel vogelkijkschermen, waar we helaas niet zoveel aan hebben in het donker. We zien dat we door moeten stappen om de boot te halen. Die gaat om 18:18. Lopen in het donker is lastig. De zaklamp geeft maar beperkt licht. De route zoals aangegeven in het boekje is korter dan hoe we lopen. Google maps geeft een veel latere aankomsttijd aan dus we hebben wat stress. We zetten een tandje bij ondanks dat we er al bijna 30 km op hebben zitten. We zien de vuurtoren van Breskens. We lopen steeds wat minuten in en lijken aan te komen exact op het tijdstip dat hij vertrekt. Dat zou perfect zijn! San neemt klein eindsprintje om alvast bij het poortje te staan. Vief komt er rap achteraan.  Gelukt!! We zijn zoooo blij. We checken onderweg eventuele crushes op Happn, de datingapp van Vief. De schipper blijkt beschikbaar, maar valt toch af ;-) Op de kade bellen we Ief even, die is vandaag geopereerd. Al bellend lopen we naar F op de O10. VODF adresje. ( € 54,- incl. ontbijt 2 pp) We worden ontvangen met wijn en chips. F is een zingende en neuriënde gastvrouw die verder ging met koken en ons, nadat we wijntje op hadden, de zolderkamer liet zien. Een prima plekje voor ons om te slapen.

We krijgen de tip om te eten bij Soif. Een leuk tentje op het Beursplein. Klein stukje wandelen maar. Dat is fijn want we hebben er inmiddels 43196 stappen opzitten vandaag. We zijn best moe. We eten heerlijke gerechtjes in 'shared dining' vorm. We hebben geen sleutel gekregen van F dus dat wordt op tijd weer naar huis. We moeten kloppen op de deur om binnen te komen. Dat doen we keurig om 23 uur. We zijn afgebrand en slapen als roosjes. Zeeuws Vlaanderen afgevinkt!